De Gevangenis Monologen is terug!
Ben jij ook aanwezig bij de Gevangenis Monologen 2?
Binnenkort start de Gevangenis Monologen 2, een reeks van 25 immersieve theatervoorstellingen over de wereld van detentie. Birgit Schuurman, Mingus Dagelet en Hamda Belgaroui schitteren in Gevangenis Monologen 2. Herman Koch en Christine Otten vertaalden het waargebeurde en inspirerende levensverhaal van de ex-gedetineerde Jack die na 14 jaar detentie vrij komt, naar het theater.
De vorige editie was met twee uitverkochte tournees in 2017 een groot succes.
De gevangenis Monologen is een indrukwekkende voorstelling die het inlevingsvermogen in client, dader en systeem versterkt. Naast een theatervoorstelling, bieden de makers een expositie over de toekomst van het gevangeniswezen en interactieve nabeschouwingen waar Jack zelf bij aanwezig is.
Beleef een bijzondere avond uit en wees er snel bij.
En voor meer informatie over de voorstelling: www.gevangenismonologen.nl
- Gegevens
- Stefan Huijboom
- Categorie: Algemeen
Denk er om: recht op gezondheidszorg is algemeen recht, ook voor gedetineerden
Amsterdam – In Nederland is het recht op gezondheidszorg een algemeen geldend recht. Dit geldt ook voor burgers die een vrijheidsstraf ondergaan. De penitentiaire inrichting is er voor verantwoordelijk dat deze zorg zo goed mogelijk aan de gedetineerden wordt aangeboden. De inrichting heeft namelijk namens de overheid een zorgplicht te vervullen.
Deze zorgplicht staat gecodificeerd in artikel 42 van de Penitentiaire beginselenwet. Hierin staat dat elke gedetineerde recht heeft op medische verzorging. Hieronder valt ook de tandheelkundige zorg. De tandheelkundige zorg waar de gedetineerde recht op heeft, bestaat uit de noodzakelijke zorg voor het gebit. Indien een gedetineerde bijvoorbeeld erg veel last heeft bij het kauwen van zijn voedsel, kan het noodzakelijk zijn dat er een tandheelkundige behandeling wordt gedaan om dit probleem te verhelpen. Er bestaan gevallen dat de tandheelkundige behandeling die de gedetineerde wenst, in de ogen van de tandarts niet noodzakelijk is. Het verschil tussen het wel of niet noodzakelijk zijn van een tandheelkundige behandeling heeft gevolgen voor de mate van vergoeding van de behandeling door het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Per geval
Wat betreft kosten voor medische behandelingen in de PI geldt het volgende: de basiszorgverzekering van de gedetineerde wordt tijdens detentie stopgezet. De reden hiervoor is dat de gedetineerde geen premie hoeft te betalen en het gevolg hiervan is dan ook dat de gedetineerde geen zorgtoeslag ontvangt. De basiszorgverzekering blijft dus wel bestaan, maar er kunnen geen rechten aan worden ontleend ten tijde van de detentie. Indien de gedetineerde beschikt over een aanvullende zorgverzekering moet er wel premie doorbetaald worden, tenzij de gedetineerde de zorgverzekeraar verzoekt om deze verzekering ook op te schorten. De medische afdeling van de penitentiaire inrichting bepaalt per geval of de behandeling noodzakelijk is. Indien een medische behandeling noodzakelijk is zal het ministerie van Veiligheid en Justitie dit vergoeden uit een collectieve verzekering. Indien er wordt geoordeeld dat de gedetineerde, door het ontbreken van enige noodzaak, geen recht heeft op tandheelkundige zorg zal de gedetineerde deze kosten zelf moeten betalen.
Verzoekbriefje
De allereerste stap voor een gedetineerde om in aanmerking te komen voor een (medische/tandheelkundige) behandeling, is het invullen van een verzoekbriefje om de medische dienst te kunnen spreken. Tijdens dit gesprek heeft de gedetineerde de mogelijkheid om het probleem aan de desbetreffende (tand)arts in de penitentiaire inrichting voor te leggen. Als hier vervolgens niet het gewenste resultaat mee wordt geboekt, in de ogen van de gedetineerde, kan de gedetineerde bij ons terecht om het probleem te bespreken en zoeken wij naar een passende oplossing. Ook indien er geen gehoor wordt gegeven aan een dergelijk verzoekbriefje van de gedetineerde, kunnen wij gaan onderzoeken wat we voor de gedetineerde kunnen betekenen. Denk er om: Het recht op gezondheidszorg is immers een algemeen recht die ook aan de gedetineerden toekomt.
Emilie Peek is sinds kort als medewerker bij het Juridisch Spreekuur Gedetineerden begonnen in Amsterdam. Na verschillende spreekuren met gedetineerden te hebben gelopen kwam zij erachter dat er een aantal onderwerpen in de spreekuren vaak terugkomt. Zo zijn er meerdere keren vragen gesteld over de rechten die de gedetineerden hebben ten aanzien van de medische dienst, specifiek op het gebied van de tandheelkundige zorg. Voorbeelden van vragen zijn bijvoorbeeld: ‘Mijn gebit is heel slecht, wat kan hieraan gedaan worden tijdens mijn detentie?’Of :‘In welke mate kan ik aanspraak maken op mijn zorgverzekering als ik een behandeling aan mijn gebit nodig heb of wens?’
- Gegevens
- Emilie Peek
- Categorie: Algemeen
Vanaf 1 juni achter de tralies in nieuwbouw Zaanstad
Zaanstad – Het Justitieel Complex Zaanstad is nu eigendom van Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI). Dat is per 1 maart gebeurd.
Op het ogenblik vinden de voorbereidingen plaats die nodig zijn, voordat de gevangenen binnen kunnen komen. De installaties en systemen worden gecheckt. I juni komen de eerste justitiabelen binnen. Tussen 1 maart en dan erhuizen de medewerkers naar Justitieel Complex Zaanstad, zoals de instelling zal gaan heten. PI Over Amstel – de Bijlmerbajes in de volksmond dus – blijft in die periode nog open. In Zaanstad komt een Penitentiair Psychiatrisch Centrum PPC), een Huis van Bewaring (HvB) en een gevangenis. Maar daar wordt flexibel over gedacht. Overigens: de bajes wordt 68.000 m2 groot. Er komen ruim duizend gedetineerden. Ze zitten in 667 cellen.
- Gegevens
- Onze Redactie
- Categorie: Algemeen
Zorg in PI Vugt deugt niet
‘Als je je nog een keer ziek meldt, ga je op rapport ’
Vught – Het schort nogal aan zorg in de Penitentiaire Inrichting (PI) Vught. Er wordt niet goed geluisterd naar de mensen en er wordt een afwimpelbeleid gevoerd. Als je in de PI Vught een verzoekbriefje invult voor de medische dienst duurt dit gemiddeld een week voordat je aan de beurt bent. Dan word je gezien door een verpleegkundige in opleiding. Mocht deze je serieus nemen, heb je kans dat je weer een week later een dokter ziet.
Idem met psychiater. Dit is al helemaal een probleem. Eerst een briefje invullen en dan wachten op de psychologe. Deze zijn er (eigen ervaring) niet voor jou, maar om zoveel mogelijk het directiebeleid uit te voeren. Ik ben
arbeidsongeschikt verklaard en werd naar een zogenaamde. A.O – (arbeidsongeschikten vanwege Posttraumatische- stressstoornis (PTSS)-afdeling geplaatst. Later werd ik tijdens mijn fasering, waarin ik de gehele tijd arbeidsongeschikt was weer teruggeplaatst naar de PI Vught. Men wist hier ineens niks meer van. Ik werd gedwongen te werken in de wasserette.
Vaak overstuur
Gelukkig hield het personeel dat ik kende vanuit een andere inrichting rekening met mijn situatie en plaatste mij op een rustig gedeelte in plaats van in de drukte. Dit was nog steeds een drama, maar ik had geen keus. Ik heb mezelf vaak ziek gemeld. Mij werd echter te verstaan gegeven: als je nog een keer ziek meld, ga je op rapport. En dat zou weer voor mijn Vervroegde Invrijheidstelling (VI) nadelig kunnen zijn. Dus werd ik gedwongen te gaan. Hierdoor was ik vaak overstuur en kreeg ik veel last van klachten. De psychiater en psycholoog die mij plaatsten op de A.O-afdeling heb ik nooit meer gezien. Deze waren weg. Ik denk dat ze niet de directie volgden, maar hun werk deden. De volgende psychiater precies zo. Vervolgens een nieuwe psychologe. Als ik dan een gesprek met de psychiater vroeg, kwam hier telkens een psychologe bij zitten waar ik totaal niks mee had. Ik heb haar gevraagd om niet bij de gesprekken tussen mij en de psychiater te komen zitten. Ik mocht dankzij deze psychiater tijdens de lucht naar binnen, mocht ik last van paniekaanvallen krijgen. Deze had dit zo beslist. Echter de psychologe zei dat dit privileges waren. Toen ben ik zo boos geworden. Ik zei tegen haar: jou hoef ik nooit meer te zien. Ik heb totaal geen vertrouwen in jou deskundigheid.
Gewoon ondermaats
Ik zou graag normaal kunnen luchten in plaats van binnen zitten. Echter deze psychologe had de opdracht van de directie om zoveel mogelijk klachten van mensen af te doen als zijnde onzin. Zo kwam het op mij over. Deden ze dat niet dan werden ze verplaatst of pasten ze niet binnen de organisatie. Mede het niet serieus nemen van mensen in detentie, veroorzaakt veel stress en dat leidt soms tot zelfmoorden. Het duurt te lang en mensen worden niet gehoord. Je bent al vlug een aansteller. Dan hoeft men geen moeite te doen en is het makkelijk, maar als er dan wat gebeurt en iemand overlijdt, dan is het een incident en is alles volgens het boekje gegaan.
De zorg is gewoon ondermaats. Je wordt vaak niet serieus genomen en dat is zorgelijk en er heerst een angstcultuur onder de PIW-ers. Ze geven elkaar aan, zijn bang voor hun baantje. Uit ervaring weet ik dat er ook hier een splitsing is tussen bewaarders. Het is toch een farce dat er onderzoek wordt gedaan door het ministerie van Veiligheid en Justitie waar niks uit komt . De bezoeken van deze onderzoekers zijn aangekondigd. Dat werkt niet. Men kan zelf bepalen wat men wil laten zien.
- Gegevens
- G. Huijnen
- Categorie: Algemeen
Aandacht richten op eigen rechtssysteem
Rechtvaardig of mesjogge?
Elsloo – Je leest vaker berichten over verdachten, die in afwachting van hun berechting, naar huis worden gestuurd. Daarvoor zijn allerlei redenen te bedenken, die in de meeste gevallen door advocaten worden aangedragen, uiteraard na overleg met hun cliënt. De rechter-commissaris neemt hierover weloverwogen beslissingen. Helemaal niets mis mee. Gedurende mijn recherchetijd bij de politie kreeg ik hier heel vaak mee te maken. Natuurlijk was het voor ons speurders wel eens frustrerend, maar op den duur begrijp je ook wel dat niet iedere verdachte tot aan de berechting kan of moet worden opgesloten.
Recent las ik echter een bericht dat een heel batterij verdachten in een zaak, die wel de grootste drugszaak van Nederland wordt genoemd, in afwachting van hun terechtzitting naar huis mochten. Het Openbaar Ministerie (OM) keek knarsetandend toe en rechercheurs vielen steil achterover. Meer dan honderd politiemensen hebben lange tijd gewerkt aan deze zaak.
Tot in Curaçao toe liep het onderzoek. De verdachten werden om uiteenlopende redenen naar huis gestuurd. Zij stonden bekend als zogenaamde topcriminelen; vraag is natuurlijk, water zo top is om crimineel te zijn.
De ‘Bolle’
Kijk, dat een 55-jarige corrupte douanier die Rotterdamse drugstransporten faciliteerde en daaraan miljoenen verdiende, door het OM vrij werd gegund om zijn terminale vrouw bij te staan, is menselijkerwijs te billijken en te begrijpen. Daar zal niemand moeite mee hebben. In Nederland proberen we toch zo menselijk mogelijk het strafrecht toe te passen, nietwaar? Dat de vrouw in dat onderzoek verdacht werd van witwassen is dan een te verwaarlozen bijzaak. Maar als ik lees om welke gronden andere hoofdverdachten naar huis worden gestuurd, kan ik de reacties van het OM en de rechercheurs wel begrijpen. Voor de een was een dubbele hernia de rede, de ander zou niet gemist kunnen worden in zijn bloemenzaken. De volgende hoofdverdachte kon slecht tegen detentie en wilde naar huis om financiële zaken en zijn scheiding te regelen. De ‘Bolle’ mocht naar huis om zich voor te bereiden op een vervolgoperatie, nadat hij eerst een maagverkleiningsoperatie had ondergaan. Iemand die in de zaak ook van poging tot moord wordt verdacht, mag zich thuis over zijn zoontje ontfermen.
Het jongetje was getraumatiseerd geraakt als gevolg van een overval op de woning van zijn vader.
Slaat nergens op
Volgens advocaat Sidney Smeets, onlangs in dagblad De Limburger, zijn de beslissingen van de rechtbank logisch als je ze afzet tegen wie er in de VS allemaal naar huis worden gestuurd.
Daar word je volgens deze advocaat na een moord op vrije voeten gesteld en hier zit je soms maanden vast voor een winkeldiefstal. Een vergelijking die nergens op slaat. Het is blijkbaar normaal om alles wat zich hier afspeelt te vergelijken met Amerika. In Nederland en de VS gelden echter verschillende rechtssystemen en in veel staten geldt de doodstraf. In de VS laten meer dan 10.000 mensen jaarlijks het leven als gevolg van kogels uit privé wapens. Er zijn net zoveel vuurwapens in particulier bezit dan er Amerikanen zijn.
Amerikanen denken heel anders over normen en waarden; conservatisme en liberalisme staan er in een totaal andere verhouding ten opzichte van de democratie dan bij ons. Het regime van de gevangenissen is niet te vergelijken met die van Nederland. Borgsommen zijn er de normaalste zaak van de wereld en berechting vindt plaats middels juryrechtspraak.
Het wordt tijd dat we hier onze aandacht meer richten op onze eigen rechtssystemen en dat we niet altijd kijken naar wat er in andere landen gebeurt. Wellicht komt dat de rechtvaardigheid ten goede en hoeven wij ons niet meer af te vragen of rechters mesjogge zijn. OM en rechercheurs worden dan wellicht niet meer onaangenaam verrast.
Jacques Smeets is oud-brigadier van politie/ www.deblauwediender.nl
- Gegevens
- Jacques Smeets
- Categorie: Algemeen