Zorg in PI Vugt deugt niet
‘Als je je nog een keer ziek meldt, ga je op rapport ’
Vught – Het schort nogal aan zorg in de Penitentiaire Inrichting (PI) Vught. Er wordt niet goed geluisterd naar de mensen en er wordt een afwimpelbeleid gevoerd. Als je in de PI Vught een verzoekbriefje invult voor de medische dienst duurt dit gemiddeld een week voordat je aan de beurt bent. Dan word je gezien door een verpleegkundige in opleiding. Mocht deze je serieus nemen, heb je kans dat je weer een week later een dokter ziet.
Idem met psychiater. Dit is al helemaal een probleem. Eerst een briefje invullen en dan wachten op de psychologe. Deze zijn er (eigen ervaring) niet voor jou, maar om zoveel mogelijk het directiebeleid uit te voeren. Ik ben
arbeidsongeschikt verklaard en werd naar een zogenaamde. A.O – (arbeidsongeschikten vanwege Posttraumatische- stressstoornis (PTSS)-afdeling geplaatst. Later werd ik tijdens mijn fasering, waarin ik de gehele tijd arbeidsongeschikt was weer teruggeplaatst naar de PI Vught. Men wist hier ineens niks meer van. Ik werd gedwongen te werken in de wasserette.
Vaak overstuur
Gelukkig hield het personeel dat ik kende vanuit een andere inrichting rekening met mijn situatie en plaatste mij op een rustig gedeelte in plaats van in de drukte. Dit was nog steeds een drama, maar ik had geen keus. Ik heb mezelf vaak ziek gemeld. Mij werd echter te verstaan gegeven: als je nog een keer ziek meld, ga je op rapport. En dat zou weer voor mijn Vervroegde Invrijheidstelling (VI) nadelig kunnen zijn. Dus werd ik gedwongen te gaan. Hierdoor was ik vaak overstuur en kreeg ik veel last van klachten. De psychiater en psycholoog die mij plaatsten op de A.O-afdeling heb ik nooit meer gezien. Deze waren weg. Ik denk dat ze niet de directie volgden, maar hun werk deden. De volgende psychiater precies zo. Vervolgens een nieuwe psychologe. Als ik dan een gesprek met de psychiater vroeg, kwam hier telkens een psychologe bij zitten waar ik totaal niks mee had. Ik heb haar gevraagd om niet bij de gesprekken tussen mij en de psychiater te komen zitten. Ik mocht dankzij deze psychiater tijdens de lucht naar binnen, mocht ik last van paniekaanvallen krijgen. Deze had dit zo beslist. Echter de psychologe zei dat dit privileges waren. Toen ben ik zo boos geworden. Ik zei tegen haar: jou hoef ik nooit meer te zien. Ik heb totaal geen vertrouwen in jou deskundigheid.
Gewoon ondermaats
Ik zou graag normaal kunnen luchten in plaats van binnen zitten. Echter deze psychologe had de opdracht van de directie om zoveel mogelijk klachten van mensen af te doen als zijnde onzin. Zo kwam het op mij over. Deden ze dat niet dan werden ze verplaatst of pasten ze niet binnen de organisatie. Mede het niet serieus nemen van mensen in detentie, veroorzaakt veel stress en dat leidt soms tot zelfmoorden. Het duurt te lang en mensen worden niet gehoord. Je bent al vlug een aansteller. Dan hoeft men geen moeite te doen en is het makkelijk, maar als er dan wat gebeurt en iemand overlijdt, dan is het een incident en is alles volgens het boekje gegaan.
De zorg is gewoon ondermaats. Je wordt vaak niet serieus genomen en dat is zorgelijk en er heerst een angstcultuur onder de PIW-ers. Ze geven elkaar aan, zijn bang voor hun baantje. Uit ervaring weet ik dat er ook hier een splitsing is tussen bewaarders. Het is toch een farce dat er onderzoek wordt gedaan door het ministerie van Veiligheid en Justitie waar niks uit komt . De bezoeken van deze onderzoekers zijn aangekondigd. Dat werkt niet. Men kan zelf bepalen wat men wil laten zien.
- Gegevens
- G. Huijnen
- Categorie: Algemeen